از نظر تاریخی ، متصدی بار حرفه ای با شهرت کم بود. این مسئله از دریچه مسائل اخلاقی و محدودیت های مختلف قانونی مربوط به مصرف الکل قابل درک بود. [2]
پیشگامان بارمنت به عنوان یک حرفه جدی در قرن نوزدهم ظاهر شدند. "پروفسور" جری توماس چهره بارمن را به عنوان یک حرفه ای خلاق تثبیت کرد. هری جانسون یک دفترچه راهنمای بارمنت نوشت و اولین آژانس مشاوره مدیریت بار را تاسیس کرد.
در آغاز قرن بیستم ، کمی کمتر از نیمی از متصدی بار در لندن زن بودند ، مانند آدا کلمن. "Barmaids" ، به اصطلاح آنها ، معمولاً دختران بازرگانان یا مکانیک یا بعضاً زنان جوانی از طبقات "بهتر به دنیا آمده" بودند که "به منابع خود ریخته شده بودند" و به درآمد نیاز داشتند.
حرفه بارمن به طور کلی شغل دوم بود که به عنوان کار انتقالی دانشجویان برای کسب تجربه مشتری یا صرفه جویی در هزینه های دانشگاه استفاده می شد. [4] دلیل این امر این است که متصدیان بار در کشورهای بزرگ نظیر کانادا و ایالات متحده می توانند از راهنمایی های خود درآمد قابل توجهی بدست آورند. [5] این دیدگاه در مورد بارفروشی به عنوان یک حرفه در سراسر جهان در حال تغییر است ، و بارفروشی به جای نیاز به یک حرفه تبدیل شده است. این شامل آموزش های تخصصی است - مدرسه بارمن اروپا در 25 کشور فعالیت می کند. [2]
مسابقات کوکتل مانند کلاس جهانی و Bacardi Legacy در دهه گذشته متصدیان با استعدادی را شناخته اند و این متصدیان کالا و سایر موارد ، عشق به کوکتل و مهمان نوازی را در سراسر جهان گسترش می دهند. [6] کتی سالیوان ، صاحب Sidecar Bartending ، مشکلات شما را در تبدیل شدن به یک متصدی بارور ، با مقایسه شما با نوشیدنی ای که می نوشید ، ابراز داشت: «در نوشیدنی ها تعادل می خواهید. و باید از نظر جسمی ، روحی و روانی متعادل باشید. »[7]